Als we naar Casa Oleon gaan, vind ik het heerlijk om daar in de omgeving rond te struinen op zoek naar rust maar vooral naar eetbare dingen. Dat kunnen wilde asperges zijn, wilde venkel of allerhande andere wilde groenten. Ik pluk wat rijpe moerbeien bij de boom van de buurman en geniet, geniet van de stilte, of beter gezegd van de geluiden van de natuur, het gekwetter van de vogels, het ruisen van de wind, het geritsel van de hagedissen die voor me wegschieten. Op eentje na, we blijven elkaar een tijdje aankijken, heel intens, en na een poosje vervolgt ieder zijn eigen weg weer. Ik geniet van de intense kleur van de bloemen, het geel, paars, wit, groen en rood en het heldere blauw van de lucht. Ik bedenk me voor de zoveelste keer dat ik het heerlijk vind om in Sicilie te wonen, dat de zeventien jaar hier voor diepe wortels hebben gezorgd, misschien wel diepere wortels als in 30 jaar Nederland. Is dat raar? Wellicht wel, maar ik geloof wel dat het de waarheid is!
